“Oh, wat heb je een leuke stoeltjes in de voortuin staan. Wat staat dat leuk!” Een complimentje van de buurvrouw, altijd fijn. “Leuk idee, dat je ook daar kunt zitten”. De buurvrouw is helemaal enthousiast over mijn idee om ook voor het huis een zitje te maken. “ach, niks bijzonders. Ik had het ergens anders gezien, het leek me wel een leuk idee. En het zijn gewoon stoeltjes van de Hema, hoor. Die zijn niet zo duur”. reageer ik. Ik hoor in de verte manlief diep zuchten………..

Wat een leuke jurk heb je aan! Nieuw? Waar heb je hem gekocht? zegt een vriendin tegen me. Oh, gewoon van H&M, geef ik als antwoord, niks bijzonders. Nou, t staat je goed, vindt ze. Oh, och, ja, mompel ik.

Oehhh, stom, stom, stom! Waarom zeg ik niet gewoon: dank je.

Herken jij bovenstaande dialogen? En? Hoe ga jij om met dergelijke complimenten? Kun jij ze dankbaar ontvangen of doe je er net zo spastisch over als ik?

Help, een compliment.

De meeste van ons kunnen er niet goed mee omgaan, met die positieve respons. Maar waarom kunnen we er niet goed mee omgaan? Zelfs niet met complimentjes van mensen die het goed bedoelen?

Mensen maken meestal een een compliment omdat ze je aardig vinden en ze zien dat je iets hebt gedaan dat ze leuk, knap of goed vinden.

Ja, maar…ik kan niks teruggeven!

Waar we bang voor zijn, is niet voor het compliment zelf. We zijn bang dat we het niet terug kunnen geven. We denken dat we van de complimentenbusiness een ruilhandeltje moeten maken. Als zij mij een compliment maakt, moet ik (een keertje) iets aardigs terug zeggen. En in sommige gevallen zal dat niet gaan gebeuren.

In mijn geval: ik was nogal jaloers op de buurvrouw (stom, ik weet het.). Zij was verbaal handiger (nu kan dat al snel bij mij). Ze was extraverter en succesvoller in haar werk. En inderdaad, mijn smaak was beter dan de hare, maar dat was dan ook alles. Ik vond het dus heel moeilijk het compliment in ontvangst te nemen: ik had niks aardigs terug te zeggen.

Ach, joh. ‘T stelt niks voor!

Waar we ook vaak bang voor zijn bij een compliment, is dat de ander het niet echt meent. Hij bedoelt er vast iets mee. Hij wil iets van me, hij manipuleert. En dat is misschien heel soms ook wel zo. Toch is het goed om het compliment in je oren te knopen, je hoeft er niets voor terug te doen. Voel je niet verplicht!

Het compliment klopt niet!

Een compliment komt vaak ook ongemakkelijk over omdat het ons op een manier definieert, waar we zelf moeite mee hebben. We zijn onzeker over ons kunnen. Of we willen niet aanvaarden dat we ergens goed in zijn. Je vraagt je af of het compliment wel terecht is. “Heb ik inderdaad die goede smaak/dat goede idee?” 

Wat ik ook wel mee heb gemaakt is dat iemand een compliment kreeg voor zijn cijfermatige kwaliteiten. Boos dat ie werd. Als hij daar goed in zou zijn, zou hij een nerd of een boekhouder zijn. En zo wilde hij zichzelf niet zien. (over framing gesproken! Lees er meer over in deze blog). Het was dus een onjuist compliment, althans dat vond hij.

En wat zeg je dan?

En hoe doe je het dan wel goed? Het gaat er om dat je het compliment in ontvangst neemt. Bekijk het als een cadeautje dat je krijgt. Pak het uit, kijk er naar en zeg “dank je wel”. Zeg desnoods iets als “wat aardig van je, maar het was niet nodig geweest”. En klaar.

Alles wat jij er vervolgens van vindt,  overbodig, onwaar, ongemakkelijk of wat dan ook, los je maar in je eentje op. Desnoods samen met je psycholoog. En voel je niet verplicht iets aardigs terug te zeggen, maar het mag natuurlijk wel.

En als ik iemand anders een compliment wil geven?

Natuurlijk is complimenten geven bijna net zo moeilijk als ze in ontvangst nemen. Het belangrijkste hierbij vind ik: geef alleen een compliment als je het echt meent.

Dus kan ik uit de grond van mijn hart zeggen dat ik jullie mooie en lieve mensen vind.