Meestal ben ik een rustig persoon. Ik hoor aan, luister en denk na over wat er gezegd wordt. Als ik weet wat ik wil zeggen, antwoord ik. Maar er zijn ook momenten dat ik een opgewonden standje ben. Soms is dat fijn en functioneel. Vaak raak ik behoorlijk gestrest. En dan wind ik me daar weer over op.

Pas de laatste jaren leer ik hier mee om gaan.

Hoe?

Door op mijn ademhaling te letten.

Duh, natuurlijk, dat weet jij al jaren. 

Hoe doe je dat?

Er zijn heel veel verschillende ademhalingstechnieken. Er zijn oefeningen waar je in de lotushouding zit, juist ontspannen ligt of waar het niet uitmaakt hoe je zit/ligt.

Er zijn oefeningen waar je je ademhaling telt of waar je langzaam langs al je lichaamsdelen gaat en je dus juist minder op je ademhaling en meer op je lichaam let.

Daarnaast zijn er technieken die zeggen dat je via je mond en niet via je neus of juist via je neus en niet via je mond moet ademen. Dan zijn er oefeningen waar je geluid mag/moet maken: ohmmm, oeeeeh, ohhhh, etc.

Voorbeeld buikademhaling

Ik ben zelf van het tellen: vier tellen inademen, vier tellen vasthouden, vier tellen uitademen, vier tellen niks. En hier varieer ik dan weer mee. Soms werkt vier tellen in en acht tellen uit beter.

Het lekkerste is om te liggen, met een hand op mijn buik.

Zo kan ik de ademhaling goed naar mijn buik sturen.

Maar als die stress of paniek  me plotseling overvalt op mijn werk, ga niet niet zo maar op de grond liggen. Ze zien me al liggen.

Dus oefen ik het ook op een stoel, zonder dat iemand het door heeft. Want ik wil natuurlijk niet zwak overkomen. Ik begin het af en toe onder de knie te krijgen. Maar als ik echt in de stress schiet, vergeet ik al deze wijze tijd tips en schiet weer, als vanouds, in de stress.

Adem in, adem uit.