Oh en trouwens, het is ook geen een vrouwending

Euh, vrouwen zijn (meestal) beter in het herkennen van hun emoties. En hebben (meestal) geleerd hoe zich hierover te uiten. Mannen hebben (meestal) slechter geleerd om dat wat ze voelen goed onder woorden te brengen. En mannen gebruiken een andere taal om hun emoties te uiten (meestal). Ze doen alsof ze over inhoud praten of zaken die belangrijk zijn in het leven, maar in feite zeggen zij net zo goed dat ze bang of boos zijn.

Dus het zegt niet over vrouwelijke emoties. Die hebben we niet meer dan mannen. Emoties hebben we evenveel, we gaan er op z’n hoogst anders mee om.

Dus.

En hoe herken je een rotopmerking.

De beste manier om een bekijken of je een opmerking grensoverschrijdend vindt, is je intuïtie volgen.

Als je dat lastig vindt kan je kijken of het in één van onderstaande acht categorieën valt:

1. Schelden: maar dan met ‘zachte’ scheldwoorden of sarcastische opmerkingen.
2. Definiëren: een ander vertelt je hoe jij in elkaar zit, wat jij denkt en wat jij voelt: “wat ben jij weer wantrouwend”.
3. Wegwuiven: wanneer de ander je het recht op jouw beleving niet geeft (zie hierboven).
4. Vermommen als grapje: op indirecte en ‘humoristische’ manier een boodschap krijgen. “Ach, natuurlijk komt dit weer bij D66 vandaan. Dat is toch de bollebozen-partij”.
5. Blokkeren: een ander legt je op wat er wel en niet besproken mag worden. “Hier willen we niet met jullie over praten”.
6. Beoordelen en bekritiseren: “weet je wat jouw probleem is……”.
7. Ondermijnen: iemand probeert je enthousiasme te temperen.
8. Bevelen geven: een ander vertelt je wat je wel en niet mag doen. Soms vriendelijk gezegd, maar niet minder dreigend: “jullie gaan ons niet dwarszitten bij die vergadering morgen!”. 

Wat moet je met die rotopmerkingen?

Oké, de rotopmerking is gemaakt. Soms per ongeluk, door onkunde of onwetenheid. Soms expres, vanwege het effect dat ze er mee kunnen bereiken (zoals mijn voorbeeld hierboven). In de politiek is iedereen wel eens moe, dus een onhandige opmerking is dan snel gemaakt. Toch krijg je ook geregeld iets te horen dat zo bedoeld is, zeker in het debat.

Spreek je medepolitici nooit in het openbaar aan op hun gedrag. Vermijden van gezichtsverlies is heel belangrijk.

Vluchten of bevriezen

Vaak stellen we onszelf gerust: “ach, ze hebben het niet zo bedoeld”. En negeren de opmerking. Of denken dat we het er zelf ook naar gemaakt hebben.

Er zijn ook mensen die het gewoon niet dóórhebben dát er een rotopmerking gemaakt is. Dat mensen rotopmerkingen maken past gewoon niet in hun wereldbeeld.

Erop en erover

Er zijn ook situaties dat je zo boos wordt dat je er met een nog grotere rotopmerking overheen gaat. Deze vechtstand komt in mijn politieke omgeving niet vaak voor. Ik heb nog niet meegemaakt dat politici, in het openbaar uit de bocht vliegen. Maar ik weet natuurlijk niet altijd hoe boos ze achter de schermen zijn.

Je in het openbaar laten gaan is dodelijk voor je imago als politicus.

Gezond verstand

Als je je emoties goed onder controle hebt dan kun je snel  en adequaat reageren. Ervaren bestuurders of politici lukt dat af en toe. De reactie van kamervoorzitter Arib als goed voorbeeld.

Toch is het redelijk normaal dat je niet snel genoeg je reactie klaar hebt en dus maar zwijgt. Dit is altijd beter dan uit je slof schieten en iets zeggen waar je spijt van krijgt. Neem het jezelf niet kwalijk als je geen adequate reactie weet. Ik schiet soms uren later wakker, midden in de nacht en weet opeens wat ik had moeten zeggen. Vast herkenbaar.

Denk dus even rustig na hoe je wilt reageren en of je wilt reageren. Denk na over wat je voelt en wat er gebeurt. Is de opmerking inderdaad grensoverschrijdend voor jou?

Dan kun je de feedbackmethode gebruiken: “Ik hoor je … zeggen, dat vind ik vervelend. Snap je dat? “ Of woorden die hier op lijken. Zeg het rustig en duidelijk. Zorg dat je niet hatelijk of sarcastisch klinkt. En zeg daarna dat je dat niet meer wilt hebben. Als iemand dan zegt dat je zeurt of harder moet worden, weet je dat deze persoon respectloos is. Houd dan afstand.

Doe dit nooit in het openbaar, tijdens een commissie- of raadsvergadering. “Face” of gezichtsverlies lijden is een doodzonde in de politiek. Spreek iemand er op aan op een een ander moment, bijvoorbeeld 1-op-1.

Trek je niet alles aan

We zitten natuurlijk wel in de politiek, dus trek je niet alles aan. Mensen plaatsen shit-berichten op Twitter over keuzes van jou of jouw partij. Zie dit als inhoudelijke en dus geen persoonlijke kritiek, reageer dan ook inhoudelijk. Als je al reageert. (Ik weiger op dit moment te reageren op suffe, slecht onderbouwde uitspraken op Twitter of FB. Ik heb er even geen energie voor). Voel je je toch gekwetst, praat er binnen je partij over met iemand die je vertrouwt.

Soms proberen je opponenten je uit de tent te lokken met (licht) kwetsende opmerkingen. Tegen mij konden ze af en toe wat neerbuigend doen, omdat ik nog niet zo veel wist van de regels en verordeningen waar we mee te maken hebben). Nu doe ik net alsof ik hun neerbuigende opmerkingen niet meer hoor. Heel soms zeg ik er wat van. Zelfspot werkt hier ook vaak heel goed, al moet je dat niet te vaak doen.

Bron: Psychologie Magazine

Meer blogs over dit onderwerp