Vertel ik iets wat ik meegemaakt heb aan manlief, gaat ie meteen vertellen wat ik moet doen. Wat ik vooral niet moet doen. En hoe ik het de volgende keer aan moet pakken. Daar zit ik dus niet altijd op te wachten.

En niet alleen hij heeft hier een handje van, ook andere mensen vertellen me vaak snel wat ik moet doen. Of wat ook kan, hoe zij soortgelijke problemen hebben opgelost. Dat je het maar weet.

Op ongevraagd advies zit niemand te wachten, zelfs als het een goed advies is. We willen helemaal niet dat iemand vertelt hoe je het had moeten doen. Je wilt dat iemand gewoon even naar je luistert.

Maar hoe doe je dat, gewoon even luisteren:

a. Er gewoon zijn

Er voor de ander zijn is vaak al voldoende. Door te rustig te luisteren en je mond te houden, voelen mensen zich juist vaker begrepen en gehoord: ze doen er toe.

Een stilte laten vallen in een gesprek – niets wat zo goed werkt. Mensen vinden het spannend als er een stilte valt en zullen het snel vol praten. Maar als je echt goed luistert, zal de stilte die jij laat vallen juist heel fijn aanvoelen. Je geeft ze hiermee ruimte: ik wil/hoef niets te zeggen, vertel maar.

b. Waar heeft je gesprekspartner behoefte aan?

We praten veel en waarom weten we vaak niet. We vertellen van alles aan elkaar. Maar is eigenlijk helder waar de ander behoefte aan heeft?

Een gesprek is vaak een uitwisseling van meningen of verhalen. Zonder dat er goed geluisterd wordt. Een goed gesprek gaat ergens over. Je luistert naar de ander en probeert te achterhalen wat hij/zij wil.

Wat is de behoefte van de ander:

Wil ze*) misschien stoom afblazen?

Zoekt ze even steun bij je?

Wil ze je ‘gebruiken’ om een probleem uit te dokteren?

Of

Wil ze je een update geven over een bepaald onderwerp?

Het is vaak niet heel duidelijk waar je gesprekspartner behoefte aan heeft. Soms wordt het gebracht als ‘geklaag’ en lijkt het logisch om snel een oplossing aan te dragen. Niet doen. Luister.

“Don’t jump to conclusions too soon.”

Stel vragen of, zoals hierboven aangegeven, laat een stilte vallen. Help je gesprekspartner zelf te ontdekken waar ze behoefte aan heeft.

c. Stem af op je gesprekspartner

Gespannen en geëmotioneerd vertel ik mijn verhaal. Ik worstel met iets. Clean zegt manlief: “Nah, niet zo emotioneel doen, zo ingewikkeld is het toch niet!” En wil verder lezen in de krant. Hij snapt niet waar ik me druk over maak.

Je begrijpt dat ik hier niets aan heb: ik voel me niet begrepen. Het contrast tussen hem en mij is wel heel groot. Een beetje meebewegen zou al helpen.

Probeer toon, houding en dynamiek zo veel mogelijk af te stemmen.

*) Ik gebruik ze, maar hij/hen mag ook.

Foto: Unsplash – Pascal Muller