De jaarwisseling is zo’n moment dat je (weer) eens nadenkt over het leven. Tenminste, ik doe dat wel. Ik kijk een beetje terug naar het voorgaande jaar, wat ging er goed en wat niet. Raadlid: leuk, financiële perikelen: niet leuk, zorgen over ouders: niet leuk, Frankrijk: leuk, zomerzon: leuk, winter zonder zon: niet leuk.

Ik kijk een beetje vooruit naar het het komende jaar. Raadslid: leuk, etc. De vraag die uiteindelijk oppopt in mijn hoofd (en nee, ik heb niet eens gedronken) is:

wat is nou eigenlijk echt belangrijk in een mensenleven*?

Nieuwjaarsdag 18 uur. Beetje landerig, beetje katerig. Iets te veel drank, iets te laat naar bed. We hangen met z’n vieren op de bank, de kinderen zijn thuis. Straks komt het eerste deel van de nieuwe Sherlock Holmes-serie op BBC First. Die met Benedict Cumberbatch en Martin Freeman. Daar moeten we natuurlijk wel naar kijken. Maar eerst moet er gegeten worden, niemand heeft ergens zin in. Tot ik voorstel dat we maar Chinees moeten halen. Ja, goed idee. We kijken naar een slechte film en eten babi pangang en bami tot het half tien is. We zitten er klaar voor.

Wat is succes en hoe doe je dat?

Weet je hoeveel kinderen ik vroeger wilde? Vier, liefst twee jongens en twee meisjes en ik wilde in een huis in Groningen wonen of een boerderij in de Betuwe. Uiteindelijk zijn het twee meisjes geworden. Een mooi gemiddelde, want manlief wilde er nul (hij is heel blij met z’n meiden, hoor).

Toen ik jong was wilde ik ook verschrikkelijk graag ‘carrière‘ maken. Niet om het geld (nou, vooruit, ook wel), ik wilde vooral succesvol zijn. Dus heel jong vroeg ik me al af hoe je als vrouw je werk en je kinderen zou moeten combineren. De meeste vriendinnen vonden dit maar gezeur.

Met mijn kinderen ben ik nog steeds heel blij. Helaas zit mijn carrière momenteel in het slop. Je moet heel vastberaden één ding goed willen doen en ik vind té veel verschillende dingen leuk. Carrière maken is iets voor monomane mensen, niet voor alleswillers (nee, niet alleskunners) zoals ik. Moet ik meer gaan focussen of moet ik aanvaarden dat ik een omnivoor ben? En hoe zorg je dan dat je succesvol bent?

Het is een ingewikkelde aflevering, donker, snelle wisselingen, onduidelijke verhaallijn. De moord is zo opgelost, maar daar blijkt het niet om te gaan. Manlief haakt af en gaat de hond uitlaten. We blijven met z’n drieën over. Onder een dekbedje, tot het afgelopen is. Manlief is terug dus kijken we na Sherlock nog naar het darten: zal Barnie Van Gerwen verslaan?

….en wat is geluk?

Toen ik vanochtend wakker werd en nog even lag te mijmeren, realiseerde ik me dat, hoe saai het misschien ook klinkt, gisteravond het toppunt van geluk was. Met de mensen waar ik van houd dicht bij me, gezellig en ontspannen samen zijn en iets doen wat we (bijna) allemaal leuk vinden. Hoe gelukkig kun je zijn?

Natuurlijk ben ik nog steeds bezig om mijn carrière uit het slop te krijgen (en een goed raadslid te zijn) maar die momenten van geluk zijn de pareltjes in mijn leven. Hier doe ik het allemaal voor!

En jij, wat vind jij belangrijk?

Zijn jullie ook omnivoren of zijn jullie juist een Meester in de Focus? Maakt het jullie niet uit hoe succesvol je bent als je maar lekker bij je (klein)kinderen bent? Of moet voor jouw loopbaan alles wijken? Heb je tips voor mij en mijn loopbaan? En kom niet aan dat ik moet doen wat je leuk vindt, dat is nou net het probleem: ik vind alles leuk (en ik ben ook min of meer een alleskunner).

*Zucht*

* dit is een vraag die mij übergelukkig kan maken, maar die mij ook op de rand van wanhoop en depressie kan brengen.