Weet jij nog dat je hoopte dat je als kind geadopteerd was, want je leek totaal niet op je ouders? En dat je op een dag opgehaald zou worden door je echte ouders? En dat die dan schatgraver, circusartiest of ontdekkingsreiziger bleken te zijn en niet zoiets sufs als boekhouder, ambtenaar of schooljuf?

 

Niet?

 

Ik ook niet hoor. Ik kon me niet voorstellen dat mijn ouders niet mijn eigen ouders zouden zijn. Ik leek (en lijk) zó verschrikkelijk veel op ze en ook op de rest van de familie.

 

Maar ik had wel altijd het gevoel dat ik anders was. Anders dan andere mensen. Herken je dit?

 

Anders zijn? Huh?

 

Misschien is het voor jou helemaal geen thema. Je herkent het niet en je begrijpt niet waar ik het over heb. Mooi, heb jij een probleem minder. Maar misschien snap je straks wel waar andere mensen mee worstelen.

 

 

Wat is dat dan anders zijn?

 

Je staat in een volle ruimte, er is feest, er zijn veel andere mensen en opeens heb je het gevoel dat je de enige bent. Je voelt je buitengesloten, alleen.

 

Of je praat met anderen over een onderwerp, je geeft je mening (wat op zich al spannend is). Er valt een stilte en mensen kijken je verbaasd aan, ze zeggen: “Wat een onzin!” of erger “Waar heb jij het nou weer over?!” Of mensen zeggen tegen je “doe niet zo druk” of juist “zeg jij ook eens iets“.

 

 

 

 

Nooit meegemaakt? Gelukkig!

 

Of, misschien toch wel?

 

Nou, en dus?

 

Na jarenlange ervaring in het anders-zijn, merk ik dat er verschillende mensen zijn. Mensen die het idee hebben dat ze anders zijn en mensen die daar nog nooit een seconde bij stil hebben gestaan.

 

En van die mensen die anders zijn heb je twee subgroepen: zij die er alles aan doen om ‘gewoon’ te zijn en hun anders-zijn dus niks vinden. En mensen die het wel oké, prima of super vinden (maar soms niet weten hoe er mee om te gaan).

 

In schema

 

Ja, en wat heb ik er aan als ik dit weet?

(sorry, mijn hoofdstuk-stem klinkt een beetje kribbig deze week)

 

Nou, euh, niks eigenlijk. Of…..laat ik zeggen, dat hangt er van af.

 

Als je weet dat er ‘andere’ mensen zijn, die anders zijn dan jij, begrijp je misschien een beetje meer van jezelf of begrijp je die ander beter. Het ligt niet aan jou als hem/haar niet begrijpt, het ligt ook niet aan die ander, het ligt aan jullie ‘anders zijn’.

 

De reden dat het niet goed gaat tussen jullie (of juist hartstikke goed) kan dus liggen in jullie anders zijn. Dus maak onenigheid en onbegrip niet te persoonlijk. Maar heb er respect voor.

 

Dus als je weer eens totaal verdwaasd aangekeken wordt door je omgeving, nadat je iets zinnigs hebt gezegd (tenminste, dat vind jij), weet je nu wat daar de reden van is.

 

 

 

Voel je je anders of heb je juist het gevoel dat alle anders ‘anders’ zijn? En worstel je daar mee? Misschien kan meer inzicht in jezelf en in de ander je helpen. Bel me nu op 050-3640355. Kijk hier voor meer informatie.

 

Je kunt ook hieronder een reactie achterlaten, dat is het aller-aller-makkelijkste.