Politici zijn net mensen
Categorie(n): politiek
12.04.2019
Politici zijn net mensen

Politici zijn net mensen, met dezelfde menseneigenschappen (met dank aan de Fabeltjeskrant). Dus politici zeggen af en toe ook domme, kwetsende dingen.Hoe weet je het verschil tussen een opmerking waar je je schouders over op haalt of een opmerking die je niet over je kant kunt laten gaan. En nog belangrijker: hoe reageer je eigenlijk?

De zogenaamd grappige opmerking van Tweedekamerlid Van Dam over twee kibbelende vrouwen en de reactie hierop door kamervoorzitter Arib, is een voorbeeld hoe je kunt reageren op een ‘rotopmerking’. Heel adequaat hoe Arib het kamerlid terecht wees. Maar vaak zijn we niet zo alert als iemand een kwetsende opmerking maakt. En iets persoonlijk nemen is not done in de politiek: het gaat immers altijd om de inhoud (!!!).

“Ik heb lang geleden afgeleerd dat als twee vrouwen van mening verschillen, dat ik daar als man mij daar helemaal in moet mengen”, zei Van Dam bij de interruptiemicrofoon. “Wat is dat nu voor opmerking?”, vroeg Arib zich af. “Hoezo twee vrouwen?” Een excuus moest er komen, tot groot vermaak van de rest van de Tweede Kamer. “Neem het terug, neem het terug.” Deemoedig deed Van Dam wat hem gevraagd werd en de Tweede Kamer kon verdergaan met het werk.

 

Het hele artikel vind je hier. (link naar nos.nl).

 

Wat ben jij wantrouwend

 

De reactie van Kamervoorzitter Arib is vlot en adequaat. Kamerlid Van Dam moet bakzeil halen. Maar meestal kunnen we niet zo snel reageren. Wanneer we ons gekwetst voelen schieten we meestal in de stressmodus: we vechten, we vluchten of we bevriezen.

Toen ik een keer richting een politicus kritisch was over iets wat hij zei, kreeg ik te horen: “wat ben jij wantrouwend”. Dus de kritiek die ik had, werd meteen persoonlijk gemaakt. Ik was zo verbouwereeerd dat ik dichtklapte. De minuten daarna luisterde ik niet meer – hij had het probleem bij mij neergelegd en ik was van slag. Hoe hier mee om te gaan.

In debattrainingen (en andere trainingen voor potentiele politici) wordt weinig aandacht besteed aan emoties. We doen net alsof politici die niet hebben.

Schijnbaar hebben politici nooit een moeilijke jeugd gehad (hechtingsproblematiek) of andere persoonlijkheids- of ontwikkelingsproblemen.

Elke politicus zit lekker in z’n vel.

Toch?

Nou, nee.

Oh en trouwens, het is ook geen vrouwending

 

Euh, vrouwen zijn (meestal) beter in het herkennen van hun emoties. En hebben (meestal) geleerd hoe zich hierover te uiten. Mannen hebben (meestal) slechter geleerd om dat wat ze voelen goed onder woorden te brengen. En mannen gebruiken een andere taal om hun emoties te uiten (meestal). Ze doen alsof ze over inhoud praten of zaken die belangrijk zijn in het leven, maar in feite zeggen zij net zo goed dat ze bang of boos zijn.

Dus het zegt niet over vrouwelijke emoties. Die hebben we niet meer dan mannen. Emoties hebben we evenveel, we gaan er op z’n hoogst anders mee om.

Dus.

 

En hoe herken je een rotopmerking.

 

De beste manier om een bekijken of je een opmerking grensoverschrijdend vindt, is je intuïtie volgen.

Als je dat lastig vindt kan je kijken of het in één van onderstaande acht categorieën valt:

  1. Schelden: maar dan met ‘zachte’ scheldwoorden of sarcastische opmerkingen.
  2. Definiëren: een ander vertelt je hoe jij in elkaar zit, wat jij denkt en wat jij voelt: “wat ben jij weer wantrouwend”.
  3. Wegwuiven: wanneer de ander je het recht op jouw beleving niet geeft (zie hierboven).
  4. Vermommen als grapje: op indirecte en ‘humoristische’ manier een boodschap krijgen. “Ach, natuurlijk komt dit weer bij D66 vandaan. Dat is toch de bollebozen-partij”.
  5. Blokkeren: een ander legt je op wat er wel en niet besproken mag worden. “Hier willen we niet met jullie over praten”.
  6. Beoordelen en bekritiseren: “weet je wat jouw probleem is……”.
  7. Ondermijnen: iemand probeert je enthousiasme te temperen.
  8. Bevelen geven: een ander vertelt je wat je wel en niet mag doen. Soms vriendelijk gezegd, maar niet minder dreigend: “jullie gaan ons niet dwarszitten bij die vergadering morgen!”. 

 

Wat moet je met die rotopmerkingen?

 

Oké, de rotopmerking is gemaakt. Soms per ongeluk, door onkunde of onwetenheid. Soms expres, vanwege het effect dat ze er mee kunnen bereiken (zoals mijn voorbeeld hierboven). In de politiek is iedereen wel eens moe, dus een onhandige opmerking is dan snel gemaakt. Toch krijg je ook geregeld iets te horen dat zo bedoeld is, zeker in het debat.

Spreek je medepolitici nooit in het openbaar aan op hun gedrag. Vermijden van gezichtsverlies is heel belangrijk.

Vluchten of bevriezen

Vaak stellen we onszelf gerust: “ach, ze hebben het niet zo bedoeld”. En negeren de opmerking. Of denken dat we het er zelf ook naar gemaakt hebben.

Er zijn ook mensen die het gewoon niet dóórhebben dát er een rotopmerking gemaakt is. Dat mensen rotopmerkingen maken past gewoon niet in hun wereldbeeld.

Erop en erover

Er zijn ook situaties dat je zo boos wordt dat je er met een nog grotere rotopmerking overheen gaat. Deze vechtstand komt in mijn politieke omgeving niet vaak voor. Ik heb nog niet (vaak) meegemaakt dat politici, in het openbaar uit de bocht vliegen. Maar ik weet natuurlijk niet altijd hoe boos ze achter de schermen zijn.

Je in het openbaar laten gaan is dodelijk voor je imago als politicus.

Gezond verstand

Als je je emoties goed onder controle hebt dan kun je snel  en adequaat reageren. Ervaren bestuurders of politici lukt dat af en toe. De reactie van kamervoorzitter Arib als goed voorbeeld.

Toch is het redelijk normaal dat je niet snel genoeg je reactie klaar hebt en dus maar zwijgt. Dit is altijd beter dan uit je slof schieten en iets zeggen waar je spijt van krijgt. Neem het jezelf niet kwalijk als je geen adequate reactie weet. Ik schiet soms uren later wakker, midden in de nacht en weet opeens wat ik had moeten zeggen. Vast herkenbaar.

Denk dus even rustig na hoe je wilt reageren en of je wilt reageren. Denk na over wat je voelt en wat er gebeurt. Is de opmerking inderdaad grensoverschrijdend voor jou?

Dan kun je de feedbackmethode gebruiken: “Ik hoor je … zeggen, dat vind ik vervelend. Snap je dat? “ Of woorden die hier op lijken. Zeg het rustig en duidelijk. Zorg dat je niet hatelijk of sarcastisch klinkt. En zeg daarna dat je dat niet meer wilt hebben. Als iemand dan zegt dat je zeurt of harder moet worden, weet je dat deze persoon respectloos is. Houd dan afstand.

Doe dit nooit in het openbaar, tijdens een commissie- of raadsvergadering. “Face” of gezichtsverlies lijden is een doodzonde in de politiek. Spreek iemand er op aan op een een ander moment, bijvoorbeeld 1-op-1.

 

 

Trek je niet alles aan

 

We zitten natuurlijk wel in de politiek, dus trek je niet alles aan. Mensen plaatsen shit-berichten op Twitter over keuzes van jou of jouw partij. Zie dit als inhoudelijke en dus geen persoonlijke kritiek, reageer dus ook inhoudelijk. Als je al reageert. (Ik weiger op dit moment te reageren op suffe, slecht onderbouwde uitspraken op Twitter of FB. Ik heb er even geen energie voor). Voel je je toch gekwetst, praat er binnen je partij over met iemand die je vertrouwt.

Soms proberen je opponenten je uit de tent te lokken met (licht) kwetsende opmerkingen. Tegen mij konden ze af en toe wat neerbuigend doen, omdat ik nog niet zo veel wist van de regels en verordeningen waar we mee te maken hebben. Nu doe ik net alsof ik hun neerbuigende opmerkingen niet meer hoor. Heel soms zeg ik er wat van. Zelfspot werkt hier ook vaak heel goed, al moet je dat niet te vaak doen.

 

Bron: Psychologie Magazine

Psychologie en politiek

Er zijn mensen die zich snel tekort gedaan voelen. In de ideale wereld moet je dit gevoel van tekort, dat vaak eerder in je leven ontstaan is, kwijt raken. Ik noem dat vaak de gaten in de emmer opvullen.
Maar we leven niet in een ideale wereld. Dus mensen hebben behoeft aan bevestiging, erkenning, en waardering. De een wat meer dan de ander.
Ook in de politiek lopen mensen rond die behoefte hebben aan erkenning. Misschien zelfs nog wel meer, dan in de gewone wereld. Politiek is namelijk een goede manier om dit te krijgen.
Wat gebeurt er met mensen als ze hun erkenning NIET krijgen (of niet op het juiste moment, manier, stijl, etc. )?  Manipulatie en

Wil jij het e-boek “Ze luisteren niet” ontvangen?

 

Een interessant en mooi vormgegeven digitaal boek. Vol tips die direct toepasbaar zijn en word zo een pro in luisteren.

Inspiratie

Inspiratie