Vaak gaat het er niet om dat de ander jou begrijpt, het gaat er vooral om dat jij de ander begrijpt. Maar laten we beginnen met het grappigste wat mijn opa vroeger kon doen, voor ons kleinkinderen.

Gierend van de lach lagen we op de grond, de zes kleinkinderen van opa en oma (nee, niet die opa van dat vorige verhaal. Dit zijn de ouders van mijn moeder).

 

“Hoor jij mij wel?” tetterde opa aan de ene van de slang van de stofzuiger. Wij hielden ons oor aan de andere kant van de slang. Als opa riep, dan kriebelde dat in je oor. En dan schoten we allemaal weer in de lach, we kenden allemaal dat kriebelgevoel. Heerlijk. Daarna was de volgende aan de beurt, giechelend deed je de buis aan je oor en opa riep weer: “Hoor jij mij wel?”. En we giechelden weer met z’n allen. “Ja, opa” riepen we dan.

Voel jij je gehoord en begrepen?

Voel jij je begrepen en gehoord en begrijp jij anderen ook altijd? Dan hoef je deze blog niet te lezen. Jij bent al perfect.

Tegen alle andere mensen zeg ik: blijf nog even.

Heb jij,  net als ik, vaak moeite hebben om begrepen te worden of anderen te begrijpen?

Lees dan verder.

6 apen in huis, zo tussen de 12 en 2 jaar. Het hoogtepunt was waarschijnlijk wel dat we alle vogelzaad op zolder hadden uitgestrooid. Opa kon niet boos op ons worden. Oma wel. Mopperend dreigde ze dat ze ons naar huis zou brengen als we het niet opruimden.

Hoor je mij wel?

We vertellen verhalen in ons hoofd. In ons eigen hoofd. Terwijl de ander aan het praten is, bedenken we wat we daarna gaan zeggen. Interactie in een gesprek is vaak niet aan de orde. We luisteren niet naar elkaar, we vertellen ons verhaal.

Kortom, veel miscommunicatie. En roepen we “Hoor je mij wel?”

Nee!

We horen elkaar niet.

Natuurlijk willen we dat communicatie goed verloopt. Goed communiceren begint met goed luisteren. Goed luisteren naar de ander én naar jezelf.

Wil je dat je elkaar goed begrijpt? En dat er ook naar jou geluisterd wordt? Leer dan eerst naar anderen te luisteren.

Begrijp de ander eerst!

Begin bij de ander: begrijp jij die ander, dan zal jij ook sneller begrepen worden.

Ik merk vaak in gesprekken, vooral met mensen die heel anders in het leven staan dan ik, dat ze niet horen (of begrijpen) wat ik zeg. Ik heb dan de neiging moet het nog een keer te zeggen of te benadrukken wat ik bedoel. Helaas gaan mensen dan niet beter naar mij luisteren, laat staan dat ze mij beter begrijpen. Nee, hun oren gaan dicht en luisteren niet meer. Heel vervelend. Wat helpt is zorgen dat jij ze eerst begrijpt.

Wat werkt wel en niet

Ten eerste omdat je dan zo ook weet hoe je ze kunt benaderen en welke communicatievorm werkt bij ze.

Je kunt pas luisteren als je je begrepen voelt

Ten tweede, als mensen zich begrepen voelen, zullen ze meer hun best doen om jou te begrijpen.

Een ander begrijpen zorgt voor de connectie

Ten derde, een ander begrijpen levert misschien nog wel meer op dan dat jijzelf goed begrepen wordt.

Begrijp dan jezelf!

Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik heb een slechte gewoonte. Als ik niet precies weet wat ik ergens van vind dan begin ik zo maar te praten en gaandeweg ontdek ik hoe het precies zit. Ik klets dan soms maar wat. En dan verwacht ik dat de ander luistert. En ook nog begrijpt wat belangrijk is en wat niet. Suf!

Nu weet ik dat ik niet de enige ben die dit doet. Sommige mensen kunnen net zo wauwelen als ik. Al zijn dat de uitzonderingen.

Als ik zo wauwel, valt me wel eens op dat mensen dan zeggen: “Oh, ik begrijp je helemaal. Ik vind dat precies zo! Wat goed dat jij dat zegt!”

Hoe kunnen zij mij begrijpen, terwijl ik mijzelf niet begrijp? Luisteren mensen wel naar mij? Of horen ze toch vooral wat ze willen horen?

Eerst denken, dan zeggen.

Blijkbaar doe ik dit omdat ik mijzelf nog niet begrijp. Ik ken mijn mening (nog) niet.

Voordat ik mijn mond open doe, kan ik beter eerst nadenken wat ik precies wil zeggen. Eerst mijzelf vragen stellen: wat vind ik, wat wil ik bereiken, wat wil ik overbrengen, is dit wat ik nú wil vertellen, etc.

Eerst denken en dan pas praten.

En dingen dan kernachtig vertellen. Of het nou op papier is, in een blog of als ik ergens voor pleit in de raadszaal. Eerst bedenken wat de kern is, dan hoe ik het over wil brengen en dan pas praten.

Maar het spel met de stofzuigerslang zit nog steeds in mijn hoofd. Als mensen slecht naar elkaar luisteren zeg ik zachtjes in mijn hoofd: “Hoor jij mij wel?”.  Zoals opa het zei, met een Gronings accent. De kiezen op elkaar.

Begrijpen begint met goed luisteren.

In communicatie met anderen willen elkaar toch vooral goed begrijpen.

Dit lukt alleen als we luisteren.

Goed luisteren.

Naar de ander en naar jezelf. 

Zodat we niet heel hard hoeven roepen: “Hoor jij mij wel????”