Over waardering
Doe ik er toe? Doet wat ik doe er toe?
persoonlijke ontwikkeling
19 februari 2019
Afgelopen zaterdag stond er een artikel van Marjoleine de Vos in het NRC Handelsblad “onze onstilbare honger naar ‘dankjewel'”. Over waardering en hoe dit werkt.
Wij, mensen, hebben behoefte aan waardering. Wij willen af en toe graag horen hoe blij onze baas of vriend(in) is dat wij er zijn. Sterker nog het is één van onze onze basisbehoeften.
In de neoliberale stroming zien wij mensen graag als rationele, autonome wezens die voor nutsmaximalisatie gaan. En in deze school moet alles uit onszelf komen, de intrinsieke motivatie. Maar dit idee is toch echt achterhaalt. Mensen hebben ook behoefte aan waardering. Van buitenaf.
Want waarom doen doen we bijvoorbeeld vrijwilligerswerk? Omdat het ons iets oplevert? Omdat we het zelf graag willen? Een combinatie van beiden? Dit wordt niet verklaard als we alleen maar zouden kijken naar wat iets ons oplevert.
Basisbehoeften in conflict
Als je kijkt naar onze basisbehoeften willen we aan de ene kant autonoom zijn. Wij willen zelf bepalen welke dromen, doelen en waarden we koesteren en hoe we deze voor elkaar krijgen. Met wat wij zelf doen, geven wij betekenis aan ons leven.
Tegelijkertijd is één van onze basisbehoeften zogenaamde onderlinge afhankelijkheid. Hierbij horen zaken als erkenning, acceptatie, geborgenheid en liefde. Dit maakt ons sociale wezens en willen we in contact staan met anderen.
De laatste tijd hebben we politici heel vaak horen toeteren dat ze werk in de zorg enórm belangrijk vinden, dat ze véél waardering hebben voor alle dappere mannen en vrouwen die dat doen enzovoort, net als voor de politie, allerlei soorten hulpverlening, onderwijs – gewéldig. Bravo! Gaat u zo door! Dat soort waardering helpt dan weer niet. Daar moet boter bij de vis, niet alleen praten maar ook tónen dat ‘wij met z’n allen’ zulk werk belangrijk vinden. Dat betekent: er meer voor betalen. Een goed salaris is een vorm van waardering. –nrc 26 januari 2019.
Waardering in de politiek
Ook politici, want dat zijn net mensen, hebben behoefte aan waardering. Maar wij snakken niet alleen naar waardering, wij moeten ook, meer dan anderen, onze waardering naar anderen laten blijken. Verbaal, maar ook via het budgetrecht. Vinden we cultuur belangrijk, zorg dan ook voor geld voor cultuur.
Zoals het hiernaast staat moet het dus niet. Ook niet door te zeggen dat we de jeugdzorg heel belangrijk vinden en er vervolgens een paar miljoen op te bezuinigen geef je niet het juiste signaal af. Medewerkers haken dan teleurgesteld af. En geef ze eens ongelijk.
Wat mij opvalt in ‘onze’ raad is dat er veel gemopperd wordt op de ambtenaren. Over de kwaliteit van hun werk of over de snelheid waarmee we antwoord krijgen. Maar ook de manier waarop raadsleden onderling met elkaar omgaan, kan dan wel duiden op het belang van de autonomie van een partij of een persoon, maar gaat toch echt voorbij aan de behoefte aan respect en waardering.
Maar hoe dan wel?
Je waardering tonen aan anderen als je je zelf niet erg gewaardeerd voelt is lastig. We willen graag via waardering erkent worden. Erkent in onze uniciteit. Toch is het vaak zo, dat als je begint met de ander te waarderen, uiteindelijk je je behoefte aan respect dubbel terug krijgt.
Laten blijken dat je blij bent met wat iemand doet, kan op verschillende manieren en is afhankelijk van de rol die je speelt en de relatie die je met iemand hebt.
Natuurlijk kan je beginnen met te zéggen dat je respect of waardering hebt voor wat iemand gedaan heeft. Begin eens met een compliment te geven en ‘dank je wel’ te zeggen. Ook tegen de ‘concurrent’, of die ‘klungelige’ ambtenaar.
Een beetje attent zijn, door bijvoorbeeld aan iemands verjaardag te denken, is ook een vorm van waardering (tenzij iemand een hekel heeft aan jarig zijn).
Luisteren zonder oordelen kan ook een vorm van waardering zijn. Zeker naar inwoners van je gemeente kan dat enorm goed werken. Politici houden van zenden van informatie, maar gewoon eens je mond dicht houden, luisteren en begrip tonen kan heel goed werken.
Wat ook helpt is geld beschikbaar stellen, via subsidie of budget. Vinden we cultuur belangrijk, zorg dan ook dat er geld is voor cultuur. Strijd daarvoor, zet je er voor in. Dat zal zeker gewaardeerd worden.
